Güneşte gözlemlenen büyük M parlaması
19 Temmuz 2012’de NASA’nın Güneş Dinamikleri Gözlemevi (SDO) daha güçlü bir güneş patlaması gözlemledi. Bununla birlikte, M (M parlaması) kategorisindeki bu tür bir salgın, güneşin aktif fazında nadir değildir.
Maryland (ABD). Ortalama on bir yıllık bir süre ile Güneşimizin etkinliği artıyor. Güneş lekelerinin sayısı ve boyutu, merkezi yıldızımızın yoğunluğu hakkında bilgi sağlar. Güneşin bu aktif evresinde, koronal kütle fırlatmalarıyla daha güçlü patlamalar nadir değildir. Bir parlamanın gücü, X-ışını aralığında salınan radyasyon enerjisi kullanılarak sınıflandırılır. Bir parlamanın beş sınıfı A, B, C, M ve X’tir ve her sınıfın 1,0 ila 9,9 arasında bir ölçüm ölçeği vardır. Ölçülen bir değer 10’a ulaşırsa parlama bir sonraki daha yüksek sınıfa atanır. X sınıflandırma grubu bir istisnadır, çünkü üst kısmı açıktır.
19 Temmuz 2012 saat 07:13 CET’deki güneş patlaması, 7,7 değeriyle ikinci en yüksek patlama kategorisi olan M kategorisine aitti. Güneşte böyle bir patlama uydularla etkileşime neden olabilir ve bu nedenle iletişim veya GPS sistemlerinin arızalanmasına neden olabilir. Koronal kütle fırlatması dünyanın manyetik alanına çarparsa, sonuç büyük ölçekli auroralardır. 19/07/2012 tarihli parlamaya koronal kütle fırlatması da eşlik etti (şekle bakın), ancak bu dünyaya yönelik değildi.
Güneşimizden gelen daha büyük koronal kütle fırlatmaları, Dünyamızın boyutunun on katına ulaşabilir ve uydularda ve hassas elektronik cihazlarda büyük hasara ve ayrıca Dünya’daki elektrik kesintilerine neden olabilir.
Solar Dynamics Gözlemevi, STEREO veya SOHO güneş gözlemevi gibi sondalar yıllardır güneşten ölçüm verileri sağlıyor ve güneş aktivitesinin daha iyi anlaşılmasına yardımcı olmalı. Ayrıca büyük salgınlar konusunda uyarıda bulunmak için bir erken uyarı sistemi olarak da hizmet ederler.
